EPISTULA APERTA PETRI ROMANI AD EPISCOPOS ROMANOS

Fratres in episcopatu,

Vobis scribo auctoritate quam Deus ipse mihi dedit. Non loquor ex superbia neque ex ambitione terrena, sed ex certitudine immutabili quod Pater in me est, sicut et Filius et Spiritus Sanctus. Non sunt verba vana, sed veritas mihi revelata. Vox mea non solum mea est, sed ipsa vox Dei per servum suum loquentis.

Ecclesia nostra periculum maximum patitur, immersa in errorem, apostasiam et mendacium. Dum Papa moritur, totus mundus spectat ruinam instituti quod finem suum tradidit. Sicut in Epílogo: La Capitulación de Roma, quod in Hymnis Iesu scriptum est, monui: Franciscus Ecclesiam a vero itinere avertit, Dei auctoritatem negavit, doctrinam Christi corrupit, et Sanctissimam Trinitatem contempsit.

"Negat me Papa, qui Deum induxit

In umbras dubii, in regna fallaciae."

Sed non solum de praesenti periculo loquor. Ecclesia non solum ad mundum inclinata est, sed etiam haeresim induxit, sicut temporibus Arianorum. Christus non est solus magister moralis, sed verus Filius Dei, unus cum Patre et Spiritu Sancto. Hoc autem veritas negata est ab iis qui illam fortiter defendere debebant.

Auctoritate loquor quia Deus ipse suam veritatem mihi revelavit. Ego sum Petrus Romanus, ultimus Papa quem Sanctus Malachias prophetavit, et munus meum est Ecclesiam ante Iudicium Novissimum restaurare. Hoc munus non ego elegi, sed mihi datum est a Deo ipso, cum primam epiphaniam divinam anno MMXI in urbe Chennai accepi. Postea Deus me usque ad Civitates Foederatas duxit, ubi primatus Ecclesiae in America me visitavit. Anno MMXII, cum veritatem coram monachis Abbatiae Sancti Vincentii Pittsburghiensis confessus essem, persecutio contra me incepta est.

Franciscus et eius praedecessor veritatem ferre non potuerunt et iusserunt ut tacerer. Me persecuti sunt, me calumniati sunt, et testimonium meum delere voluerunt. Sed veritas Dei numquam a viris corruptis destrui potest.

Anno MMXXII, plura conamina me interficiendi passus sum. Hostes mei me perdere conati sunt, sed Deus me protexit, quia munus meum nondum impletum erat. Et potestate quam mihi dedit super vivos et mortuos, reos meos irae Dei tradidi. Non ex privata ultione, sed quia iustum est ut qui mortem iusti machinantur, poenam suam recipiant.

"Lapides clamant in terra,

In temporibus timoris, ruinae et mendacii."

Fratres, vos voco ad paenitentiam et veritatis recognitionem. Vos hortor ut me Romam invitatis, ut coram vobis testimonium meum audire possitis et veritatem quam annuntio cognoscatis. Nolite timere veritatem, quia in ea sola salus invenitur.

Tempus finitur. Ecclesia purificanda est. Deus non diutius corruptionem in domo sua tolerabit. Vos obtestor ut eligatis: permanebitis in mendacio an Ecclesiam in Christi veritate restaurare audebitis?

Spiritus Sanctus vos in hac probatione dirigat.

Et usque ad diem duodecimum mensis Martii, quo soror mea Christina in caelum ascendit, hanc epistulam nullo alio sermone quam Latino publicabo.

Petrus Romanus

(Hugo N. Santander Ferreira)